ابوالحسن عمیدی نوری
ابوالحسن عمیدی نوری (زادهٔ ۱۲۸۲ در تهران و درگذشتهٔ ۱۳۵۹) نویسنده و روزنامه‌نگار، در ابتدای نهضت ملی یکی از پایه‌گذاران جبههٔ ملی ایران و یکی از یاران دکتر محمد مصدق بود.[1]
زندگی‌نامه
ابوالحسن عمیدی نوری فرزند محمدخان عمیدالشعرا نوری در سال ۱۲۸۲ شمسی در تهران متولد شد. وی در مدرسهٔ سپهر در تهران دورهٔ دبستان را گذراند، سپس در رشتهٔ ادبی تحصیل کرد و در دارالفنون به ادامه تحصیل پرداخت و سرانجام در سال ۱۳۰۷ در رشتهٔ حقوق از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد.[2]
وی نویسنده بود و مقالاتش ابتدا در روزنامهٔ‌های طوفان و ستارهٔ ایران درج می‌شد. سپس خودش روزنامه‌ای بنام داد را بعد از شهریور ۱۳۲۰ منتشر کرد. روزنامهٔ داد به‌خصوص به علت مقالات خود عمیدی نوری با نام «پشت پردهٔ سیاست و زیرپردهٔ سیاست»، خوانندگان بسیاری پیدا کرد. وی همزمان مدیر روزنامه‌های نوروز ایران و پرورش بود و در عین حال در دادگستری مدتی دادیار و وکیل بود. عمیدی نوری را یکی از مؤسسان اتحادیه مطبوعات ایران می‌دانند.
عمیدی همراه قوام‌السلطنه برای حل مسئلهٔ آذربایجان به مسکو سفر کرد و در ملاقات قوام با استالین شرکت داشت.
عمیدی در دوران نخست‌وزیری مصدق ابتدا جزو پشتیبانان مصدق بود اما پس از مدتی به صف مخالفان پیوست. وی در دولت زاهدی به معاونت سیاسی نخست‌وزیر رسید و همزمان ریاست ادارهٔ کل انتشارات و تبلیغات را عهده‌دار شد. وی در دوره‌های هیجدهم و نوزدهم بعنوان وکیل مردم بابل نمایندهٔ مجلس شورای ملی بود.
عمیدی صاحب ثروت بسیاری در مازندران شده بود، چرا که پس از ۱۳۲۰ وکالت زارعین را که اراضی‌شان توسط پهلوی غصب شده بود برعهده گرفت و بابت حق‌الوکاله صاحب زمین‌های بسیاری گردید.[3]
مرگ
عمیدی نوری در سال ۱۳۵۹ شمسی با حکم دادگاه انقلاب جمهوری اسلامی ایران به مرگ محکوم و اعدام شد.
آثار
یک جلد از خاطرات عمیدی نوری در ایران به چاپ رسیده‌است.