آن (زمان)
آن (دم) (به انگلیسی: Instant) در نظر فیلسوفان عبارت است از پایان گذشته و آغاز آینده. این دو، توسط «آن» از یکدیگر جدا می‌شوند.
«آن» حد دو زمان گذشته و آینده است. نسبت «آن» به زمان مانند نسبت نقطه به خط نامتناهی است و نسبت واحد به عدد.
همچنانکه وجود نقطه در خط وجود فرضی است، وجود «آن» هم در زمان یک وجود مفروض است. «آن» تقسیم ناپذیر است و با سیلان خود، زمان را پدیدمی‌آورد.
«آن» دائمی، امتداد حضور الهی است که توسط آن، ازل در ابد مندرج می‌شود و هر دوی آنها در زمان حال مندرج می‌شوند. پس ازل و ابد توسط «آن»، متحد می‌شوند. به همین مناسبت، «آن» را باطن زمان و اصل زمان نامیده‌اند.[1] آن با سیلان خود، ترسیم امتداد زمانی را به وجود می‌آورد.[2][3]
منابع
- جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره‌بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۱۱۰
- سید محمدحسین طباطبایی، نهایت فلسفه، ترجمه نهایه الحکمه، بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم) ص ۳۷۶
- نهایه الحکمه، ص ۲۷۰
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.