آفتابه

آفتابه وسیله‌ای است برای ریختن آب. نام آفتابه دگرگون‌شده واژهٔ آب‌تابه است. تابه به معنی گونه‌ای ظرف است (مقایسه کنید با ماهی‌تابه). از لحاظ شکل شبیه به کوزه است با این تفاوت که لوله‌ای اریبی به بدنه آن متصل است و طرز استفاده از آن هم به این شکل است که شخص روی سنگ توالت نشسته و پس از ریختن فضولات توسط مقعد داخل چاه سنگ توالت. آفتابه را با دست راست گرفته از پشت باسن آب را جاری و با دست چپ عمل شستشو مقعد خود را انجام می‌دهد تا فضولات دور مقعد مانده خود را بشوید.

لولهنگ سفالین، لالجین
آفتابه مسی

آفتابه‌ها در گذشته بیشتر به همراه لگن برای شستن دست پیش و همچنین پس از غذا خوردن استفاده می‌شده و امروزه بیشتر در برخی توالت‌های ایرانی کاربرد دارد. آفتابه را لولهنگو ابریق نیز نامیده‌اند.

قدیمی ترین آفتابه

بسیاری از آثار ارزشمند ایران که متعلق به تاریخ و تمدن ایرانی است بعد از کشف شدن در نقاط مختلف به کشورهای بیگانه برده شد و در موزه‌های آن‌ها نگهداری می‌شود. یکی از این اشیاء گران‌قیمت آفتابهٔ قدیمی است که به عنوان قدیمی‌ترین آفتابه‌های جهان با قدمت ۲٬۶۰۰ سال شناخته می‌شود که در لرستان کشف شد. [1]

جستارهای وابسته

منابع
  1. «قدیمی‌ترین آفتابه در جهان با عمر 2600 ساله». پایگاه خبری اطلاع رسانی رکنا.

کتاب فارسی سال سوم راهنمایی تحصیلی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آفتابه موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.