آسیب مغز

آسیب مغز تخریب یا تحلیل رفتن سلول‌های مغزی است. آسیب‌های مغزی به دلیل طیف وسیعی از عوامل داخلی و خارجی رخ می‌دهند. به‌طور کلی، آسیب مغزی به آسیب قابل توجه و ناشی از تروما اشاره دارد، در حالی که مسمومیت عصبی به‌طور معمول به آسیب انتخابی و ناشی از علل شیمیایی نورون اشاره دارد.

آسیب مغز
تصویر سی‌تی از یک سر که چندین سال پیش دچار ضربه مغزی شده‌است و نشان‌دهنده یک فضای خالی در جایی که ضربه خورده‌است، می‌باشد.

یک گروه متداول با بیشترین آسیب‌دیدگی، ضربه مغزی (TBI) است که ضربه فیزیکی یا آسیب دیدگی سر از یک منبع خارجی پس از آن قرار دارند و اصطلاح آسیب مغزی اکتسابی (ABI) در محافل مرتبط برای تمایز میان آسیب‌های مغزی پس از تولد با اختلال‌های ژنتیکی و مادرزادی استفاده مب شود.[1] آسیب‌های اولیه و ثانویه مغز فرایندهای درگیر را شناسایی می‌کنند، در حالی که آسیب کانونی و منتشر مغز شدت و محل را توصیف می‌کند.

پژوهش‌های کنونی نشان داده‌است که انعطاف‌پذیری عصبی، که به مغز اجازه می‌دهد با تشکیل اتصالات عصبی جدید در طول زندگی، خود را دوباره سازماندهی کند، امکان تنظیم دوباره عملکرد آن را فراهم می‌کنند. این به مغز اجازه می‌دهد تا آسیب و بیماری را جبران کند.