آسپیراسیون ریوی
آسپیراسیون ریوی (یا به اختصار آسپیراسیون) به معنی ورود هرنوع مایع، ترشحات مانند بزاق دهان، خلط و جسم صُلب توسط دم ریوی به درون مجرای تنفسی تعریف می‌گردد.[1] این مواد می‌توانند شامل شیر مادر درهنگام تغذیه نوزاد، استفراغ در فرد بیهوش، آب در فرد غرق شده یا یک شیء کوچک (مثل دانه عدس) باشد که به درون سیستم تنفسی مکیده شود.
| آسپیراسیون ریوی | |
|---|---|
 | |
| دستگاه تنفسی فوقانی (pharynx and larynx) and lower respiratory tract (trachea, bronchi, and lung) | |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| تخصص | طب اورژانس |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | J69, J95.4 O29.0, O74.0 |
| آی‌سی‌دی-9-CM | 668.0, 997.3 |
| دادگان بیماری‌ها | 979 |
| سمپ | D053120 |
آسپیراسیون بخودی خود خطر مرگ را بدنبال ندارد بلکه پیامد آن در درجه اول خفگی ناشی از نبود یا کمبود اکسیژن (هیپوکسی) و در درجه دوم عفونت‌های ریوی تهدیدکننده است.
عوامل خطرزا
عوامل خطرزا در ایجاد آسپیراسیون ریوی، شامل شرایطی است که کاهش سطح هوشیاری را بدنبال داشته باشد. از مهمترین این شرایط می‌توان به آسیب‌های مغزی، مسمومیت با الکل، اووردوز (مصرف بیش‌ازحد) در مواد مخدر یا دارو و بیهوشی جنرال نام برد. همچنین کاهش رفلکس در اسفنکتر فوقانی مری و اسفنکتر تحتانی مری- معده و همچنین چاقی و بارداری می‌تواند خطر ابتلا به آسپیراسیون در افراد نیمه هوشیار را افزایش دهد. از دیگر عوامل خطرزا می‌توان به سوند بینی-معده (جهت تغذیه) و لوله‌گذاری تراشه نیز اشاره کرد.[2][3]
منابع
- فرهنگ اصطلاحات پزشکی دورلند
- دانشگاه علوم‌پزشکی مشهد: آسپیراسیون جسم خارجی بایگانی‌شده در ۲۹ اوت ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine
- دانشگاه علوم پزشکی تهران:بررسی بروز پنومونی بیمارستانی ناشی از آسپیراسیون